درخواست ثبت مقام دولا گنجینه زنده بشری فقط عنوانی روی کاغذ است
سایت رسمی سیامک یزدانجو: یکی از هنرمندان و محققان موسیقی خراسان به مسئولان فرهنگی پیشنهاد نمود تا مقام موسیقایی دولا را ثبت ملی کنند.
دریافت 44 MB
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو به نقل از مهر، غفور محمدزاده از هنرمندان و محققان موسیقی نواحی خراسان در آستانه سالگرد زنده یاد ذوالفقار بیتانه نوازنده و سازنده دوتار به مسئولان فرهنگی پیشنهاد نمود تا مقام موسیقایی «دولا» را ثبت ملی کنند.
در یادداشت غفور محمدزاده که آنرا بصورت اختصاصی در اختیار گروه هنر خبرگزاری مهر قرار داده آمده است:
استاد ذوالفقار بیتانه نوازنده و سازنده دوتار سیزده فروردین سال ۱۴۰۳ در کمال مظلومیت از دنیا رفت. استادی که خاندانش هشت نسل اهل هنر بوده اند.
مرحوم علی بیتانه پدر روانشاد ذوالفقار نه فقط دوتار بلکه سازهایی مثل نی لبک نیز می ساخت و در ساخت دوتار صاحب الگو بود. صاحب الگو بود یعنی برند بود. بطورمثال دوتار کربلایی محمد معروف به کل محمد خوردو یا دوتار افراز، دوتار حسنقلی رضوانی اینها همه برند بودند و سازهای ساخت ایشان بسیار کمیاب و گرانقیمت هست.
ذوالفقار بیتانه هفت سال داشت که دوتار نوازی را از پدر آموخت و ده ساله بود که ساز سازی را یاد گرفت.
این هنرمند در سال ۱۳۹۸ به عنوان گنجینه زنده بشری و میراث ناملموس معنوی ثبت ملی شد. رسمی که تازگی ها باب شده اما فقط عنوانی روی کاغذ است. چونکه این عنوان پرطمطراق هیچ آورده مادی برایشان نداشت. کاش روانشاد بیتانه در زنده بودنش مورد توجه و عنایت مسئولان قرار می گرفت تا می توانست حداقل رفاه نسبی را برای خانواده فراهم آورد.
بیتانه هیچگاه برای معاش ساز نزد. انسان وارسته ای که هیچگاه خودرا نیازمند کسی یا ارگانی نمی دانست. با این همه فرزندانش بلا استثنا از بزرگ و کوچک هنر پدر را به ارث برده اند. حمید، علی، هاشم، حامد. حتی پسر کوچک استاد حسام نیز دنباله رو مسیر پدر است. دختر استاد نیز پنجه شیرین و آینده ای روشن دارد. روشنایی که هرچند قائم به تلاش خود اوست اما برای نتیجه بهتر نیازمند عنایت مسئولان و توجهات آنهاست.
فرزندان استاد بیتانه می دانند که بوسیله دوتار نوازی نمی شود امرار معاش کرد بلکه فقط بخاطر دلشان است که پنجه به ساز می زنند. علی بیتانه دومین فرزند استاد است که دوتار می نوازد.
او می گوید زمانی بسیار مشتاق بودم که نوازندگی کنم اما برخورد نامناسب یکی از مسئولان چنان ذوقم را کور کرد که تا چند سال رغبتی به دوتار نوازی نداشتم تا این که پدر از بین ما رفت و لازم دیدم بیرق را از روی زمین بردارم.
هاشم فرزند دیگر استاد ضمن این که هنر نوازندگی را به ارث برده دوتار نیز می سازد؛ وی هم اکنون در همان غرفه ای که پدر به عنوان کارگاه مشغول بود به ساخت ساز می پردازد.
قطعاً یادگاران استاد بیتانه در سایه توجه مسئولان می توانند یاد استاد را زنده نگه دارند و نامش را برای همیشه جاودان کنند. هرچند خودش با جان بخشی به چهار نفر نیازمند عضو توانست نامش را به عنوان هنرمندی جان بخش مانا کند اما فرزندانش هم در زنده نگهداشتن نام پدر از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند.
دختر استاد سالیان سال فرصت حضور در جشنواره های موسیقی جوان و پس از آن نواحی و البته فجر را دارد که فرصت مغتنمی است برای زنده نگهداشتن نام استاد.
روانشاد ذوالفقار بیتانه راوی یک مقام شنیدنی بود به نام «دولا» که سالیان قبل «یدالله» نامی آنرا با سرنا می نواخت و استاد بیتانه روایت سرنا را به روایت دوتار بدل کرد. دولا مقامی برای باران خواهی و طلب باران است. او تنها راوی «دولا» با ساز دوتار بود. البته فرزندانش هم این مقام را یاد گرفته اند و می نوازند اما راوی اصلی «دولا» با ساز دوتار خود استاد روانشاد ذوالفقار بود. در خراسان جنوبی نام ذوالفقار با مقام «دولا» پیوند خورده است.
استاد ذوالفقار بیتانه که همیشه ارادت خاصی به مولای متقیان حضرت علی مقابل السلام داشت در شب شهادت این امام همام و در سن شصت و سه سالگی به دیدار معبود شتافت.
در اختتام به عنوان یک پیشنهاد مؤکد تقاضا دارم که مسئولان میراث فرهنگی مقام دولا را به نام استاد ذوالفقار بینانه ثبت ملی کنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب