رمزگشایی از تابلوهای خالق جیغ
سایت رسمی سیامک یزدانجو: نمایشگاه جدیدی در لندن آثار هنری «ادوارد مونک» خالق نقاشی مشهور «جیغ» را در مرکز توجه قرار داده است، به همین مناسبت منتخبی از پرتره های این هنرمند را بررسی می نماییم.
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو به نقل از ایسنا، متاسفانه، حدودا همه افراد در مقطعی از زندگی خود با «جیغ» (۱۸۹۳) اثر «ادوارد مونک»، هنرمند مدرنیست نروژی، همذات پنداری کرده اند. به قدری که، نتایج یک پژوهش بتازگی نشان داده است که این شاهکار افسانه ای به سبب نفس کشیدن بیش از اندازه عمیق بازدیدکنندگان مشتاق در مقابل آن، لطمه دیده است.
این نقاشی نمادین تنها نمونه ای نبود که «مونک» کوشش کرد بواسطه آن نوعی اضطراب وجودی را به تصویر بکشد؛ نمونه های دیگر شامل «یأس» (۱۸۹۴) و «مالیخولیا» (۱۸۹۱) نیز در کارنامه این هنرمند برجسته نروژی وجود دارند. بااین حال، مونک در خیلی از پرتره هایی که خلق کرد، کوشش کرد تا بررسی ظریف تری از شرایط انسانی عرضه نماید.
مجموعه ای متشکل از بالاتر از ۴۰ اثر از این مطالعات شخصیت شناختی حالا در نمایشگاهی با عنوان «پرتره های ادوارد مونک» در نگارخانه ملی پرتره لندن به معرض نمایش گذاشته شده اند که تا ۱۵ ژوئن ادامه دارد.
این نمایشگاه ابعاد جدیدی از «مونک» را آشکار می کند و بوسیله آثارش، برداشتی زنده از زندگینامه، فضای فرهنگی گسترده تر و سبک درحال تکامل وی در طول سالیان تأثیرگذارش در پاریس و برلین را ارائه می دهد.
«آلیسون اسمیت»، مدیر نمایشگاه، توضیح می دهد: «در تمام طول زندگی اش، مونک کوشش کرد تا به ورای نقاب هایی که افراد به چهره می زنند نفوذ کند و با بهره گیری از مهارتهای نقاشی بیانی، احساسات و انگیزه های درونی آنها را آشکار سازد.»
در ادامه با چند شاهکار برجسته این هنرمند آشنا می شوید:
۱. «گفت وگو»(Tête-à-tête) – ۱۸۸۵
br /> «مونک» این اثر را زمانی که ۲۱ ساله بود خلق کرد. این نقاشی صحنه ای را به تصویر می کشد که در آن دوست هنرمندش، «کارل ینسن-هیل»(Karl Jensen-Hjell) از پشت سر دیده می شود که ظاهراً با زنی مرموز گفت و گو می کند.
البته گفته می شود زنی که در این نقاشی به تصویر کشیده است، «اینگر»، خواهر «مونک» است.
پرتره های دو نفره، روایت سازی در اطراف سوژه ها، و ادغام آنها در یک صحنه طبیعی و صمیمی، همگی خاصیت هایی بودند که در آثار بعدی مونک بطور مداوم تکرار شدند.
۲. «غروب»(Evening) – ۱۸۸۸
br />
چند سال بعد، مونک خواهر دیگرش، «لورا» را در نقاشی «غروب» به تصویر کشید. این نقاشی ممکنست در نگاه اول صحنه ای دلپذیر از زنی با کلاه آفتابی درحال لذت بردن از یک منظره آفتابی به نظر برسد.
اما هنگامی که بیننده بر روی چهره سوژه تمرکز می کند، نگاه شدید و نافذ او نوعی پریشانی درونی را آشکار می کند که با مشکلات سلامت روانی که «لورا» با آن دست وپنجه نرم می کرد، همخوانی دارد.
احساس انزوا و بیگانگی با حضور کمرنگ و شبح وار یک موجود سفید در مرکز بوم تقویت می شود. این اثر بقایای ترکیب بندی اولیه ای است که شامل زنی ایستاده، احیانا «اینگر»، خواهر دیگر «مونک» بوده است.
با غیاب «اینگر»، ترکیب بندی این نقاشی به وضوح به پیش درآمدی برای نقاشی «مالیخولیا» تبدیل می شود.
۳. «سنجاق سینه. اوا مودوچی»(The Brooch. Eva Mudocci) – ۱۹۰۲
چاپ های مونک همچون تأثیرگذارترین آثار به نمایش درآمده در نگارخانه ملی پرتره لندن هستند. یکی از این آثار چاپ سنگی «سنجاق سینه. اوا مودوچی» است که ویولونیست انگلیسی و دوست مونک را به تصویر می کشد.
برمبنای کاتالوگ نمایشگاه، در دوره نمادگرایی مونک، او تمایل داشت که زنان را به عنوان کهن الگوهای مثبت یا منفی به تصویر بکشد.
4. «مدل با شال سبز»(سلطان عبدالکریم) – ۱۹۱۶
«مونک» پرتره های خیلی از مردانی که برای او کار می کردند را کشیده است و یکی از این افراد، راننده اش، «سلطان عبدالکریم»، بود.
«عبدالکریم» به عنوان یکی از اعضاء سیرک آلمانی هاگن بک به نروژ سفر کرده بود و مونک در یکی از توقف های این سیرک در «اسلو» با او آشنا شد.
در نهایت، مونک هفت نقاشی و یک چاپ سنگی از عبدالکریم خلق کرد که هر یک تفاوت زیادی با دیگری دارند.
در نقاشی «کلئوپاترا و برده»، او به عنوان یک فرد به اسارت گرفته شده به تصویر کشیده شده است، که کلیشه های نژادپرستانه درباره ی سیاه پوستان در آن زمان را مورد توجه قرار داده است.
اما در «مدل با شال سبز»، عبدالکریم دیگر نه به عنوان یک شخصیت بیگانه یا اغراق شده، بلکه دقیقاً همانطور که بود به تصویر کشیده شده است: با لباس های زمستانی معمولی.
نمایشگاه «پرتره های ادوارد مونک» در نگارخانه ملی پرتره لندن تا ۱۵ ژوئن ادامه دارد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب