در یك نشست مطرح شد؛
هنر انقلاب غریب است
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو، پرویز اقبالی در نشست تجسمی و سوره با نقل از شهید آوینی بیان کرد هر هنری که سفارش پذیر است، تفکرپذیر هم هست و چون تفکرپذیر است تعهدپذیر هم هست؛ یعنی همان چیزی هست که در انقلاب داشتیم.
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو به نقل از مهر، نشست «هنرهای تجسمی و سوره» با حضور پرویز اقبالی، مرتضی گودرزی و عبدالحمید قدیریان عصر جمعه ۲۵ فروردین ماه به مناسبت هفته هنر انقلاب اسلامی و به همت مجله سوره در گالری شماره ۲ خانه عکاسان ایران برگزار گردید.
در این نشست که به میزبانی حوزه هنری برگزار شد، به بحث و گفتگو در باب هنر انقلاب و مکتب هنر انقلاب اسلامی پرداخته شد.
مرتضی گودرزی دیباج با تکیه بر مظلوم شمردن هنر انقلاب اظهار داشت: مظلوم ترین مکاتب هنری کشور از قبل از اسلام تا اسلام و بعد از آن، مظلوم تر از هنر نداریم. به طرز شگرفی این هنر انقلاب که می توانیم بعنوان گرایش یا مکتب در نظر بگیریم، غریب است. تقریبا اگر تمام تاریخ هنر را بررسی نماییم که تبدیل به جریان شده است، پیش از اسلام تا بعد از اسلام در ایران، یک حمایت سیستماتیک پشت مکاتب ما آمده است، همچون مکاتب هنر تیموری، قاجار و…. حتی هنر اسلامی ما هم شامل این تعریف است که تبدیل به آثار درخشان می شود.
یکی از افتخارات تمدنی ما، هنر انقلاب اسلامی است
وی بیان نمود: بعضی از این با نام سفارش پذیری یاد می کنند که اشکالی ندارد. خیلی از آثار بزرگ جهان هم با سفارش پذیری انجام شده اند. چیزی که مهم می باشد اینست که برای نخستین بار در ایران یک مکتبی ظهور می کند که این چنین خویش را از دستگاه قدرت جدا کرده و هر کجا که سیستم رسمی کشور به سراغ او آمده تلاش کرده اعراض کند از آمیختگی با آن. مراد از این دولت نیست.
گودرزی با بررسی این که مکتب هنر انقلاب چیست، خاطرنشان کرد: یکی از افتخارات تمدنی ما، هنر انقلاب اسلامی است. باید به هنر انقلاب ببالیم چون مستقل است و منشأ آن مردمی است. هنر انقلاب به بنیان های جهان بینی انقلاب پاسخ می دهد و برای نخستین بار با عنایت به باورهای اسلامی و دینی یک سری دانشجو که پشتوانه ای هم ندارند، به صورت خودجوش به جریان انقلاب می پیوندند و آثاری می آفرینند که همراهی می کند با انقلاب.
چرا هنر سفارش پذیر، تعهدپذیر هم هست؟
در ادامه گفتگو، مرتضی اقبالی ضمن اشاره به تحولی که انقلاب اسلامی ایجاد کرد، اظهار داشت: یک تحول بسیار بزرگی سال ۵۷ صورت گرفت که بنیان های نه فقط سیاسی بلکه اجتماع و فرهنگ را هم زیر و رو کرد. این که ما می گوئیم انقلاب، باید خود انقلاب را ابتدا تعریف نماییم و سپس ماهیت آنرا که اسلامی است توضیح دهیم. انسان در تفکر خودش هم صاحب دل است و هم صاحب تفکر؛ و نسبت برقرار می کند. در واقع هر انسانی با هر مقدار سواد می تواند صاحب دل باشد. همچون کسانی که صاحب دل هستند و با دل شان نقاشی می کنند، هنرمندان هستند. این قضیه هم در فرد اتفاق می افتد و هم در جمع. یک جمع هم اگر بخواهند تحولی در خود به وجود بیاورند باید ببینند دل آنها در چه جهت است. که این انقلاب است.
وی در ادامه در پاسخ به نقش هنر و هنرمند در این جریان توضیح داد: قاعده بحث برمی گردد به یک تحول تاریخی. ما در یک نقطه ای از تاریخ قرار گرفته ایم که تمام جریانات تاریخی از دوره رنسانس به بعد می خواهند انسان مداری را در تمام زمینه های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در دست بگیرند و تفکر حسابگر را در مقابل تفکر معنوی قرار دهند و می بینیم که این تفکر حسابگر در دنیای امروز به بن بست خورده است. شهید آوینی می گوید که در قرن ۱۸ یکی از سوالاتی که اغلب متفکران می کردند این بود که هنر برای چی؟ که در نهایت به یک تقسیم بندی رسیدند که هنر را به دو دسته تقسیم کرد: هنرهای کاربردی و هنرهای زیبا. هنرهای زیبا هنری بود که بر چیزی جز زیبایی تعهد نداشت. ولی هنرهای کاربردی دو کار انجام می دهد، یکی این که سودمندند و دیگر این که سفارش پذیرند. شهید آوینی اعتقاد داشت که اگر بخواهیم روی این قضیه تاکید نماییم که هنرهای کاربردی مفید هستند باید روی این سودمندی و مفید بودن یک قاعده ای داشته باشیم و قاعده آن سفارش پذیر بودن است. هر هنری که سفارش پذیر است، تفکر پذیر هم هست و چون تفکر پذیر است تعهد پذیر هم هست. یعنی همان چیزی هست که در انقلاب داشتیم.
هنر انقلاب باید به سمت فهم معارف قرآنی برود که ثمره اش نور می شود
عبدالحمید قدیریان هم ضمن اشاره به فاعل اصلی در امر هنر، اظهار داشت: وقتی داریم در رابطه با مفهوم عظیمی به نام انقلاب صحبت می نماییم و به تبعی در رابطه با هنر، تعریفی که ما در رابطه با انقلاب می نماییم، هنرش را هم تعریف می نماییم. هنر تبعه است. وقتی می گوئیم تبعه است باید برویم سراغ فاعل اصلی. هنرمند فاعل اصلی نیست. در سبک های خارجی هم همچنین است. اگر بخواهیم با این نگاه، نگاه نماییم پس فاعل چه کسی است؟ چه در انقلاب و چه در تجلی های بعدی که خود امام هم تاکید داشت، فاعل را خدا ببینیم. خدا را بعنوان یک کلمه مقدس آن بالا نبینیم. یک کننده در میدان ببینیم.
وی با اشاره به اینکه باید سراغ بحث های فکری قرآنی برویم، توضیح داد: اگر بخواهیم هنر انقلاب را به معنای اصلی اش صحبت نماییم باید برویم از مجرای قرآن نگاه نماییم. قرآن یک فضای کاملاً متفاوت می باشد که ما اصلاً تجربه اش نکرده ایم. در بحث ریشه ها اول باید پایه ها را شناخت و یکی از این پایه های اصلی قرآن است که بعد همه تعاریف باید از آیات قرآنی بیرون بیاید. هنرمندان باید وارد این فضا بشوند. باید دین شان را بفهمند. ما باید به طرف نور برویم و هنر انقلاب باید به سمت فهم معارف قرآنی برود که ثمره اش نور می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب