یك نوازنده و مدرس موسیقی:
تفاوت، مهم ترین وجه تمایز یک اثر خلاقانه است
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو، اصفهان یک نوازنده و مدرس تار و سه تار و آواز اظهار داشت: ماندگاری هر اثر هنری به حس ملّی زمانه و فرهنگ ملّی بازمی گردد و اگر جان مایه های اثر در اعماق فرهنگ و ساختار تفکری آن اقلیم ریشه داشته باشد صد درصد ماندگار خواهد بود.
رضا موسوی زاده، نوازنده و مدرس تار و سه تار و آواز ضمن اشاره به لزوم توجه درباره‌ی چگونگی تعریف ریشه و بن مایه‌ی خلاقیت اظهار داشت: پایه‌ی خلاقیت به دو مقوله بازمی گردد که یکی از آنها آموزش و دیگری نیز بطور قطع در درک و دریافت های درونی هنرمند است.
وی افزود: خلاقیت در هنر باید با پیش زمینه ای از تفکر همراه باشد، به این معنا که علاوه بر زمینه‌ی آموزشی هنرمند، خودآگاه و درک و دریافت او نیز قوی باشد که در این صورت اثری را خلق خواهدنمود که با آثار هم دوره اش متفاوت می باشد.
آهنگساز و سرپرست گروه موسیقی فاخته با تکیه بر این که تفاوت، مهم ترین وجه تمایز یک اثر خلاقانه با دیگر آثار است در جواب این که آیا هر اثر خلاقانه‌ی موسیقایی لزوماً ماندگار نیز خواهد بود یا خیر، بیان کرد: ماندگاری هر اثر هنری به حس ملی زمانه و فرهنگ ملی بازمی گردد، یعنی به این مسئله بستگی دارد که چقدر جان مایه های آن اثر در اعماق فرهنگ و ساختار تفکری آن اقلیم ریشه داشته باشد که اگر دارای ریشه باشد، صد درصد ماندگار خواهد بود؛ اما اگر بدون ریشه باشد به عنوان اثری مطرح خواهد شد که دارای تاریخ مصرف است.
موسوی زاده اضافه کرد: خیلی از تولیدات هنری در کشور ما و نه فقط در حوزه‌ی موسیقی، به سبب تفاوت های سطحی با دیگر آثار در یک دوره مطرح می شوند، ولی ماندگار نیستند، مگر این که در اعماق فرهنگی ریشه داشته باشد.
این کارشناس و مجری در شبکه رادیویی فرهنگ و شبکه برون مرزی جام جم با اعلان اینکه موضوع فرهنگ و هنر در اصل یک مقوله‌ی تفکری است، بیان کرد: یک پدیده‌ی فرهنگی هنری باید به شکلی تعریف شود که در اهدافش تنها به مباحث فرهنگی توجه شده باشد و نباید از آن به عنوان ابزاری برای بیان اهداف سیاسی، اجتماعی و نظایر آن استفاده کرد. باید ماهیت هر پدیده‌ی فرهنگی هنری را قبول کرد که البته این مساله هنوز در ایران به خوبی درک نشده است.
وی افزود: در شهرها و کشورهای توسعه یافته‌ی جهان اساساً هر پدیده‌ی فرهنگی و هنری دارای ماهیتی مستقل از اهداف سیاسی و یا اجتماعی و نظایر آنست، یعنی در ابتدا ماهیت خودرا اعلام می کند و سایر مقوله ها بر طبق بدنه‌ی تفکر خود به این بررسی می پردازند که آیا می توانند به این پدیده نزدیک شوند یا خیر؛ درحالی که در ایران عکس این مساله دیده می شود یعنی پدیده ای را خلق می کنند که از درون آن یک هدف سیاسی، اجتماعی و یا تبلیغاتی دیگری را بهره گیرند.
موسوی زاده با اشاره به حمایت شهرداری ها از موسیقی اصیل در شهرهای توسعه یافته ای که که ماهیت فرهنگ و هنر را پذیرفته اند، یادآوری کرد: گروه اصیل حتما طرفداران کمی دارد چون عمومی نیست و اصالت را مردم اهل تفکر می شناسند و چون بازار، پایه و یا ساختار صنعت موسیقی در عمومی بودن است به این جهت موسیقی اصیل همیشه در محدودیت قرار گرفته است.
عضو سابق هیات مدیره‌ی خانه‌ی موسیقی ایران افزود: نقش متولیان امور یعنی صاحبان سرمایه پررنگ است، چونکه آنها می توانند از اصالت های موسیقی محلی، منطقه ای و یا ملی حمایت کنند، درحالی که موسیقی پاپ به نظر من به حمایت این نهادها نیازی ندارد برای اینکه پایگاه آن در کیفیت و کمیت سطوح تفکری مردم عوام است، ولی پایگاه موسیقی اصیل و ملی در اذهان مردم متفکر قرار دارد، ولی این پایگاه در اقلیت زنده است و حیات آن به تصمیمات دولتی بستگی دارد. در این بین، شهرداری های شهرهای توسعه یافته، پررنگ ترین نهادهایی که از موسیقی متفکرحمایت و آنرا پیگیری کردند.
این نوازنده و مدرس تار و سه تار و آواز، با ابراز خرسندی درباب حمایت شهرداری شاهین شهر از موسیقی و برگزاری جشنواره‌ی موسیقی خلاق، اظهار داشت: متأسفانه بیشتر شهرداری ها در ایران از موسیقی اصیل ایرانی حمایت نمی کنند و به این علت نمی توان انتظار داشت که موسیقی اصیل بتواند خودرا زنده نگه دارد، این درحالی است که ما نیاز داریم که شهرداری ها اتاق های فکری درباره‌ی اصالت تشکیل دهند و بتوانند این چراغ را روشن نگه دارند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب