نگاهی به درخواست قرار گرفتن موسیقی در گروه دو مشاغل
كنسرت هایی به قیمت گزاف كرونا!
سایت رسمی سیامک یزدانجو: واقعیت این است که شیوع ویروس کرونا خیلی از کارهای موسیقایی که منبع درآمدی برای فعالان این حوزه بود را تعطیل کرده و هنرمندان را به شدت در تگنا قرار داده است. اما این هم واقعیتی دیگر است که ذات مبارزه با این ویروس، با گردهمایی هایی چون برگزاری کنسرت حضوری چندان جور درنمی آید. حال چه باید کرد؟ آیا باید صورت مساله را پاک کرد و جریان موسیقی را مانند هفته های اخیر در رکود نگه داشت یا پا کوبید و با قرار دادن موسیقی در رده مشاغل گروه دو، گوشه چشمی به از سرگیری برگزاری کنسرت ها داشت و چند آیای دیگر.
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو به نقل از ایسنا، قریب به دو سال از شیوع ویروس کرونا در جهان می گذرد؛ ویروسی که ابتدا تصور می شد ظرف چند ماه فیصله یابد، ولی اینطور نشد که نشد و این ویروس مهلک همچنان دست بر خرخره ما نهاده و گویا فعلا قصد ترک کره زمین را ندارد.
از شروع شیوع کرونا، وحشتی بر جان مردم افتاد؛ وحشتی که ناشی از مواجهه با بحرانی غیرمنتظره و دشوار بود. در نهایت نیز اینطور شد که خیلی ها از کار و زندگی افتادند و هر آنچه را که داشتند از دست دادند.
یکی از مشاغل و گروه هایی که در این دوران لطمه بسیاری را متحمل شد، اهالی موسیقی بودند؛ هنرمندانی که اغلبشان ـ بجز ستاره های پاپ ـ قبل از این نیز از وضعیت مالی چندان مساعدی برخوردار نبودند و تنها راه باقی ماندن در این راه را برگزاری کلاس های آموزش موسیقی یا برگزاری کنسرت ها و شرکت در مراسم هایی می دیدند که هر از گاهی برگزار می شد و حالا با آمدن کرونا این امکان هم از آنها گرفته شده است.
روز گذشته سیدمجتبی حسینی ـ معاون امور هنری ـ در نامه ای، از ستاد مبارزه با کرونا درخواست نمود که موسیقی را جزو مشاغل گروه دو قرار دهند تا بدین صورت شاید امکان فعالیت باردیگر هنرمندان با رعایت پروتکل ها فراهم گردد.
البته این اولین نامه ای نیست که حسینی بدین منظور برای ستاد ملی مبارزه با کرونا فرستاده است. در اسفند ماه سال ۹۹ نیز معاون هنری خواهان قرار دادن موسیقی در مشاغل گروه دو شده بود که با بالا رفتن میزان مبتلایان، عملا اجرائی کردن این درخواست نا ممکن به نظر می رسید.
اما ارسال نامه دوم در شرایطی که کشور همچنان به شدت با ویروس کرونا دست و پنجه نرم می کند، پرسش برانگیز است. این که بر فرض دریافت پاسخ مثبت برای این درخواست، آیا عملی کردن آن در شرایطی که کرونا همچنان روزانه بیش از ۳۰۰ کشته در کشور بر جای می گذارد و خیلی از هنرمندان ما خصوصا در حوزه موسیقی نواحی در سنین بالا به سر می برند، تصمیمی منطقی به نظر می رسد؟ یا این که مسئولان فرهنگی تنها به قصد رفع تکلیف و از سر باز کردن مسئولیت ها در امتداد پشتیبانی از هنرمندان، چنین درخواست هایی را رسانه ای می کنند؟ از طرفی در شرایطی که قرار دادن سالن های سینما و تئاتر در مشاغل گروه دو، عایدی جز رکود و بلاتکلیفی را در این عرصه ها به همراه نداشته است، آیا با قرار دادن موسیقی در گروه مشاغل دو، می توان گره ای از مشکلات فعلی هنرمندان موسیقی باز کرد؟
به نظر می رسد برگزاری باردیگر کنسرت ها، برای تعدادی از فعالان حوزه موسیقی که اتفاقا قبلا هم به طبقه کم درآمد تعلق نداشتند، می تواند مثمر الثمر باشد؛ ولی آیا این از سرگیری، به نفع همه هنرمندان موسیقی خواهد بود؟ هنرمندانی که تعدادی از آنها قبل از این شرایط نیز کنسرت ها را جزو منبع درآمد خود به شمار نمی آوردند.
و در نهایت آیا برگزاری باردیگر کنسرت ها در شرایطی که مدام از مردم خواسته می شود که از رفت وآمدهای غیرضروری جهت جلوگیری از انتقال کرونا بکاهند، امری ضد و نقیض نیست؟
خبرنگار ایسنا برای دریافت پاسخ های احتمالی به این پرسش ها، گفت وگویی با مسعود برزی ـ مدیر بخش موسیقی تیوال ـ داشته است که او هم تاکید می کند بعنوان یک برگزارکننده کنسرت، موافق از سرگیری کنسرت ها در این شرایط خطرناک نیست و مردم هم رمق و حس و حال سابق را ندارند که بخواهند در این شرایط، ریسک ابتلاء به کرونا را تنها جهت شرکت در یک کنسرت به جان بخرند.
او می گوید: این جریان دارای دو وجه است؛ عرضه کنندگان موسیقی و مخاطبان. هر چند شرایط اقتصادی در طول فراگیری بیش از یک سال پاندمی برای اهالی موسیقی بسیار نامساعد است اما بحث سلامت مخاطبان برای عرضه کنندگان موسیقی بر هر چیزی ارجحیت دارد. اما از این مساله نباید غافل شد که در لایه عرضه کنندگان شبکه ای از کسب وکارها و عوامل انسانی از این بحران لطمه دیده اند و این مساله فقط به هنرمندان محدود نیست. با شروع شیوع کرونا، تصور بر این بود که فراگیری کرونا نهایتا بعد از یک سال مهار شود، اما حالا می بینیم که شرایط وخیم تر شده و متاسفانه دورنمای مشخصی برای از سرگیری کنسرت ها وجود ندارد و بنظر می رسد تنها راه ممکن واکسیناسیون حداکثری است که مشخص نیست چقدر طول بکشد و در این شرایط نقش دولت در جهت یافتن راهکارهایی برای برون رفت از این شرایط و یا کمتر کردن فشار اقتصادی و روانی از روی اهالی موسیقی بیش از پیش پررنگ می شود.
برزی ادامه می دهد: بطور کلی بعنوان یک برگزارکننده کنسرت موافق از سرگیری کنسرت ها در این شرایط خطرناک نیستم و طبیعتا مخاطبان نیز رمق و حس و حال سابق را ندارند که بخواهند در این شرایط ریسک مبتلاشدن به کرونا را تنها جهت شرکت در یک کنسرت به جان بخرند و تا زمانی که وضعیت پایداری در جامعه به وجود نیاید، نمی توان اجراهای صحنه ای موسیقی را از سر گرفت.
او با اعلان اینکه در این شرایط بهترین جایگزین برای کنسرت ها، اجراهای آنلاین است، می گوید: برای برگزاری کنسرتهای آنلاین کوشش های ارزشمندی صورت گرفته است و چند دوره کنسرت آنلاین در راه و شکلی درست برگزار شده است ولی حوزه موسیقی به تلاش ها و توجهی بسیار بالاتر از آنچه انجام شده، نیاز دارد؛ چون یک سال و سه ماه است که هنرمندان این حوزه فعالیت و درآمد خاصی ندارند.
مدیر بخش موسیقی تیوال ادامه می دهد: برگزاری کنسرتهای آنلاین باید دارای یک برنامه منظم، فراگیر و ادامه دار باشد که علاوه بر مباحث اقتصادی، به لحاظ روانی و کیفی نیز به هنرمندان انگیزه دهد تا در مقابل فشارهای حاصل از قرنطینه و این شرایط بحرانی دوام بیاورند؛ مثلا برای سال ۱۴۰۰ با همکاری و هم فکری مجموعه ها و افراد صاحب نظر و فعال، از هنرمندان با طیف وسیع تری دعوت شود و سلسله برنامه هایی را بصورت فصلی، شش ماهه و حتی یک ساله تعریف و اجرا کرد.
او همین طور با مقایسه وضعیت سینماگران نسبت به اهالی موسیقی در دوران کرونا، بیان می کند: تماشای آنلاین کنسرت ها همانند تماشای آنلاین یک فیلم نیست؛ برای اینکه در تماشای آنلاین یک کنسرت، تجربه مخاطب از حضور در سالن کنسرت برایش بسیار بااهمیت است ولی در کنسرت آنلاین خبری از حال و هوایی که در سالن برای مخاطب ایجاد می شود، وجود ندارد و بدین جهت خیلی نمی توان روی هزینه کردن مخاطبان در این مدل از فعالیت حساب کرد. اما در دوران کرونا پلت فرم های ایرانی تماشای آنلاین فیلم و سریال به دوران بلوغ خود رسیده بودند و اتفاقا کرونا به پرمخاطب تر شدن آنها کمک فراوانی کرد و این بخش هم با غنیمت شمردن فرصت و با سرمایه گذاری چند ۱۰۰ میلیارد تومانی جان تازه ای به تولیدات در این عرصه دادند. در حقیقت می توان گفت عملا به غیر از سالن های سینما و کسب وکارهای محدودی که با اکران فیلم ها در سینما مرتبط هستند، بدنه اصلی سینما نه فقط در این دوران به لحاظ اقتصادی و حجم فعالیت صدمه ای ندیده اند بلکه پرکارتر هم شده اند! درواقع در حوزه سینما توانسته اند راه خوبی برای درآمدزایی پیدا کنند ولی در حوزه موسیقی چنین نبوده است.
منبع: سایت رسمی سیامك یزدانجو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب