با آهنگسازی هوشنگ كامكار؛
واریاسیون نوایی منتشر گردید
به گزارش سایت رسمی سیامك یزدانجو واریاسیون نوایی عنوان تازه ترین اثر انتشار یافته از جانب هوشنگ كامكار مدرس و آهنگساز مطرح موسیقی كشورمان است كه با تقدیم به همه هنرمندان موسیقی نواحی كشورمان در دسترس مخاطبان قرار گرفت.
دریافت 19 MB
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو به نقل از مهر، هوشنگ کامکار مدرس، پژوهشگر و آهنگساز شناخته شده موسیقی ایرانی در تازه ترین فعالیت موسیقایی خود واریاسیون «نوایی» را با همراهی برخی از نوازندگان مطرح کشورمان منتشر نمود.
واریاسیون در موسیقی، شیوهٔ پایه ای است که بر اساس تغییرات ملودی، هارمونی و کنترپوآنی بنا شده است. در این فرم آهنگسازی، دو یا چند قطعه را بر اساس زمینه موسیقایی (تم) تصنیف می کنند که هر کدام از آنها دارای بیان متفاوتی با دیگری است.
این هنرمند پیشکسوت موسیقی ایرانی که طی سال های گذشته سرپرستی گروه پرطرفدار «کامکارها» را هم به عهده داشته، واریاسیون «نوایی» را به همه نوازندگان و خواننده های موسیقی نواحی ایران تقدیم کرده است.
ارسلان کامکار، علی جعفری پویان، نگار نوراد، کیوان نولاچینی، سیاوش کامکار، نیریز کامکار تار، امیرناصر رنجبر نوازندگان این قطعه هستند.
هوشنگ کامکار در یادداشتی به مناسبت انتشار این قطعه نوشته است: «واریاسیون نوایی» برای ارکستر زهی و سازهای دوتار، سنتور، تار و کمانچه بر روی تم معروف «نوایی» در یک موومان به سبک موسیقی ملی ایران بگونه ای که هویت ملی آن حفظ شود، تصنیف شده است. در مفهوم ساده «واریاسیون» یعنی تغییرات گوناگونِ یک تم یا فیگور ملودیک. البته با عنایت به آشنایی که از موسیقی غربی دارم تاکنون واریاسیونی بدین شکل نوشته نشده و نشنیده ام. در «واریاسیون نوایی» تمام آن چیزی که بر کاغذ نوشته شده و به گوش می رسد (چه ملودی ها، چه کنترپوانتیک و هارمونی) کاملاً ارتباط بسیار نزدیکی با تمِ اصلی نوایی دارند. حتی دو نت متوالی را در کل اثر نمی توان بدون خویشاوندی با تم یافت.
واریاسیون به سبکِ معمول کلاسیکی، توسط تغییرات و تزیینات تم، تغییرات تمپو، تغییر هارمونیکی و هم بزرگ و کوچک کردن تم صورت می گیرد؛ ولی بخش های همراهی کننده متفاوت هستند و اغلب ارتباطی با تم اصلی ندارند. در این اثر علاوه بر تکنیک های مختلف آهنگ سازی از تکنیکِ جدید «Tone colour musuic» (اصوات رنگین موسیقایی) استفاده شده است که در آن هر نت از ملودی ها، توسط یک ساز با رنگِ صوتی متفاوت اجرا می شود و در موسیقی ایران پدیده ای جدید به حساب می آید.
این اثر در اواخر سالِ ۱۳۹۸ با همراهی نوازندگانی چون: ارسلان کامکار (ویولن)، علی جعفری پویان (ویولن آلتو)، نگار نوراد (ویولن سل)، کیوان لاچین (دوتار)، سیاوش کامکار (سنتور)، نیریز کامکار (تار) و امیرناصر رنجبر (کمانچه) در استودیو صبا اجرا شد.
متاسفانه تابحال به صورت رسمی نامی برای انواع موسیقی های غیرسنتی و دستگاهی ایران اعلام نشده و با واژه هایی چون موسیقی بومی، محلی، نواحی، فولکلوریک، مقامی شناخته می شود و در این میان من هم به ناچار از واژه ی «نواحی» بهره برده ام که به نظر می آید هم چنان جای اشکال دارد.
متاسفانه تا آن جایی که اطلاع دارم هنرمندان موسیقی نواحی به ندرت مورد توجه قرار می گیرند؛ تنها گاهی که مورد نیاز باشند در مراسم سالیانه و مناسبتی به تهران دعوت شوند آن هم با دستمزدی اندک. اغلب این هنرمندان در مضیقه ی مالی به سر برده و بعد از اجرا در این گونه مراسم به فراموشی سپرده می شوند و فقط بعد از مرگ است که مسئولین برای شان پیام های تسلیت در جراید می فرستند بی آنکه هزینه ای داشته باشند و بدین سان می خواهند نشان دهند که طرفدار هنر موسیقی و هنرمندان هستند. حالا برخی از پیشکسوتان موسیقی نواحی و حتی موسیقی ملی و سنتی ایران بیمار و در بیمارستان ها بستری هستند و دست اندرکاران منتظرند فوت کنند و بعد برای شان مراسم ویژه بگذارند. این بسیار جای تاسف است. حالا به خاطر از دست دادن استادان بزرگی از موسیقی نواحی ایران، واریاسیون نوایی را به پاس بزرگداشت یاد و خاطره آنها تقدیم می کنم؛ چونکه خود من و برادرانم هم از خاک کردستان برخاسته ایم و وام دار چنین موسیقی هایی هستیم.»
منبع: siamakyazdanjoo.com
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب