اینجا خرمشهر است ۳۰ سال بعد
سایت رسمی سیامك یزدانجو: اینجا تصاویری از جنگ زدگی شهری را می بینیم كه زمانی همچون نامش خرم بود و به یك شهر واقعی شباهت داشت؛ شهری كه مردمش روی طلای سیاه زندگی می كنند ولی زندگی شان با گذشت 30 سال از جنگ، هنوز تیره و تار است؛ شهری كه خون های زیادی داد تا باردیگر آزاد شود ولی گویی به حال خود رها شده است. با وجود آنچه كه بر خرمشهر گذشته، ولی این شهر هنوز امید دارد كه بتواند به زندگی خود ادامه دهد و باری دیگر خرم شود.
آثار نمایشگاه گروهی عكس «خرمشهر ۳۰+» توسط فریدون فربود جمع آوری شده است و تا ۱۰ خرداد نیز در گالری فرمانفرما برپا خواهد بود.
در ادامه گزارش ایسنا را از نمایشگاه «خرمشهر ۳۰+» می خوانید. كلیه اظهارات این گزارش به تأیید گردآورنده نمایشگاه رسیده است.
در نمایشگاه «خرمشهر ۳۰+» عكسهایی از خرمشهر را كه زمانی عروس شهرهای ایران نامیده می شد، می بینیم. آثار نمایشگاه دارای فضایی روایی هستند؛ به شكلی كه وقتی آغاز به دیدن آنها می نماییم، ابتدا با عكسهایی مستند از جنگ زدگی این شهر مواجه می شویم، سپس به عكسهایی صحنه سازی شده می رسیم و در ادامه نیز با عكسهایی از وضعیت كنونی این شهر مواجه می شویم.
كلیه تصاویر این نمایشگاه نقطه ای مشترك دارند؛ به شكلی كه در تمامی آنها مصیبتی كه همچنان با گذشت ۳۰ سال ادامه دارد، روایت می شود. فقر، مرگ و ویرانی از خاصیت های بارز آثار این نمایشگاه هستند كه موجب ایجاد فضایی تلخ در نمایشگاه می شوند. بخش تصاویر صحنه سازی شده و مفهومی متعلق به عكاسان جوان است.
گردآورنده نمایشگاه «خرمشهر ۳۰+»، هدفش از برگزاری این نمایشگاه را چنین عنوان می كند: می خواهم مخاطب با دیدن آثار آنچه را كه مردم خرمشهر برای آزادی كنونی كشور انجام دادند فراموش نكنند، چونكه هم اكنون به هیچ عنوان در وضعیت خوبی به سر نمی برند.
در آثار آرمین امیریان، عكسهایی صحنه سازی شده را می بینیم. كارهای او غالباً دارای فضایی مفهومی هستند. در یكی از عكس ها ماشین هایی را می بینیم كه در تپه ای خاكی فرو رفته و مردی در حال بیرون آوردن یكی از این ماشین هاست. عكس گویای این واقعیت است كه مردم باید خودشان اهتمام در بهبود وضعیت شهر خود داشته باشند وگرنه كسی به دادشان نمی رسد. همانطور كه با گذشت ۳۰ سال، هنوز تغییری اساسی در شهر به وجود نیامده و آثار بمب و خمپاره در جای جای شهر مشهود است.
فربود درباره این عكس می گوید: «این تصویر با عنایت به عكس بهمن جلالی، صحنه سازی شده است. در زمان آزادسازی خرمشهر مردم ماشین ها را در قسمتی از خرمشهر به صورت عمود قرار داده بودند تا هواپیماهای عراقی نتوانند در آنجا فرود بیایند.»
در دو عكس دیگر از این هنرمند كه متعلق به مجموعه «مسلخ» هستند و تاكنون در ایران به معرض نمایش گذاشته نشده بودند، افرادی را می بینیم كه در یك كوچه تنگ در حال پایین كشیدن یك تانك هستند. تصویر دیگر نیز به خانه به دوشی و آوارگی مردم خرمشهر با ورود جنگ اشاره دارد. این دو اثر فتومونتاژ هستند.
عكس جالبی از مهدی مقیم نژاد در میان كارهای این نمایشگاه به چشم می خورد. در این اثر كه برای نمایشگاه «خرمشهر ۳۰+» طراحی شده، تنه افقی نخلی را می بینیم كه در محوریت زمینی نسبتاً بایر قرار دارد و قسمتی از آن سوخته است. این اثر نیز همانند دیگر كارها به حجم بالای ویرانی ها و تخریب خرمشهر بعد از جنگ اشاره دارد. خرمشهر كه به سبب تعداد بالای نخل هایش، خرمشهر نامیده شده، با ورود جنگ دیگر آن گونه كه قبلاً بود نیست.
فربود درباره این اثر توضیح می دهد: «این اثر ختم كلام آنچه كه ما قصد داشتیم در نمایشگاه بگوییم را به تصویر كشیده است. نخل های سوخته یا سربریده خرمشهر در طول جنگ، نمادی از نابودی خرمشهر است. این نخل سوخته یادگاری از خرمشهر است.»
در دو عكس متعلق به محسن راستانی كه كاری صحنه سازی شده هستند، رزمندگانی را می بینیم كه در فضایی شبیه به برزخ قرار دارند. در یكی از عكس ها سه رزمنده همراه با سلاح های خود ژست گرفته و در عكس دیگر رزمندگان به روی زمین نشسته و دست های خودرا برای دعا به حال خرمشهر بالا گرفته اند. گویی كه در حال عبادت برای بهبود وضعیت این شهر با گذشت ۳۰ سال هستند. محسن راستانی اهل خرمشهر است و همیشه خودرا عكاس جنگ معرفی می كند.
آثار سعیده افروخته و ساسان توكلی فارسانی تكمیل كننده خط روایی نمایشگاه «خرمشهر ۳۰+» هستند؛ چونكه تصاویری از وضعیت حال حاضر خرمشهر را به معرض نمایش گذاشته اند. در تصاویر افروخته وضعیت نابه سامان خرمشهر را بعد از ۳۰ سال مشاهده می نماییم. در كارهای او مشكلات زیست محیطی مانند گرد و غبار و فقر دیده می شود. همین طور فضای سیاه و سفید این عكس ها تیرگی وضعیت مردم این منطقه را برای مخاطب تداعی می كند. در میان این عكس ها، تصویر مبهمی از مسجد جامع خرمشهر كه روزی برای ما نمادی از ایستادگی و مقاومت بود را می بینیم كه حالا در هاله ای در گرد و غبار قرار گرفته است. این تصویر از روی عكس معروف سعید صادقی كه در روز آزادسازی خرمشهر به ثبت رسیده، ساخته شده است.
همین طور در یكی از تصاویر جاسم غضبامپور تنها چیزی كه دیده می شود مرگ است. وقتی كه به دو تصویر كه در بالا و پایین هم قرار داده شده اند نگاه می نماییم متوجه می شویم كه تا چشم كار می كند قبر است و ویرانی. عكس بالایی قبرستانی برای نخل ها و عكس پایینی قبرستانی برای انسان ها.
با عنایت به گفته های گردآورنده آثار این نمایشگاه، واحد شمارش هر نخل نفر است و واحد شمارش هر انسان نیز نفر. وقتی كه سر نخل بریده می شود و یا آتش می گیرد، از بین می رود. انسان نیز همین گونه است. این عكس درست پس از آزادسازی خرمشهر به ثبت رسیده است.
در اثر دیگری از غضبانپور كه در سال ۶۸ به ثبت رسیده است، دو كاسب را می بینیم كه در بازار تخریب شده صفای خرمشهر ایستاده اند و مشغول صحبت با یكدیگر هستند. این بازار زمانی یكی از پر رونق ترین بازارهای خرمشهر بوده ولی پس از جنگ به حال خود رها می شود و هنوز هم وضعیت بهتری ندارد. فربود می گوید كه این دو مغازه دار هر روز بامداد به جلوی دكان خود می رفته اند.
فربود می گوید كه از چهار سال پیش كه ایده تشكیل نمایشگاه شكل گرفت، سالی دو بار به خرمشهر می رفته ولی تاكنون تغییر فاحشی در این شهر مشاهده نكرده است. به نظر او اگر یك سوم پولی كه برای ساخت موزه دفاع مقدس در تهران خرج شده، در بازسازی خرمشهر خرج می شد الآن وضعیت بهتری در این شهر وجود داشت. هیروشیما و ناكازاكی با بمب اتم نابود شدند ولی الان همچون مهم ترین شهرهای دنیا هستند.
در این نمایشگاه آثاری از عكاسانی همچون پیمان ابدالی، سعیده افروخته، آرمین امیریان، بهروز بادروج، رودابه باقری نژاد، ساسان توكلی فارسانی، محسن راستانی، امید شلمانی، احسان ضیایی، جاسم غضبانپور، محمد فرنود، بهرام محمدی فر و مهدی مقیم نژاد به معرض نمایش گذاشته شده است.
منبع: سایت رسمی سیامك یزدانجو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب