ماجرای ساسی مانكن پروژه ای برای نفرت یا فرصتی برای تامل؟
به گزارش سایت رسمی سیامك یزدانجو در دو سه مدرسه آهنگی آن طرف آبی پخش می شود و دانش آموزان با آن بالا و پایین می پرند؛ این اتفاقی است كه ویدئوی آن در فضای مجازی مانند یك بمب تركید و واكنش های زیادی را به همراه داشت؛ واكنش هایی به شدت متضاد كه به نظر می آید آن قدر با شتاب و احساس آمیخته اند كه شاید تامل در لایه های مستتر آنرا ناممكن ساخته اند.
علی مطهری نایب رییس مجلس هم نسبت به این ماجرا واكنش نشان داد و اظهار نمود: «اینكه در مدرسه ای ترانه ای با محتوای بسیار سخیف آن هم با ساز و آواز و بزن و بكوب اجرا كنند و دانش آموزان را وادار به حركات خاصی كنند، آن هم در ساعت رسمی مدرسه، قابل قبول نیست و وزیر آموزش و پرورش باید پاسخ دهد. نماینده مردم تهران در مجلس افزود: به عقیده بنده مدیران مدارس باید بلافاصله بركنار شوند. این مسئله قابل تحمل نیست. مخصوصاً با عنایت به محتوایی كه خوانده می شود معلوم است برنامه ریزی شده است. چطور آموزش و پرورش ما تا این حد غافل است؟»
آیت الله مكارم شیرازی هم در این زمینه اظهار داشت: «اگر بخواهیم بدانیم كه خطر این مسائل فرهنگی تا كجا پیش رفته است می توان به مساله موسیقی سخیف و ركیكی كه در مدارس توسط بچه ها و نونهالان خوانده شده است، نگاه كرد. تأسف بار است كه آهنگی چنین سخیف با الفاظی ركیك پخش شود و نونهالان در مدارس با هم برقصند؛ نباید در مقابل این مسائل سكوت كرد چونكه اگر سكوت نماییم فردا اساساً شرایط بدتری پیش رو خواهیم داشت.»
مسؤولان وزارت آموزش و پرورش هم در واكنش هایی كه با سرعت به نسبت بالایی همراه بود، از نیروی انتظامی خواستند كه به این مورد وارد شود، در ادامه هم از قوه ی قضائیه برای دخالت در مبحث دعوت شد.
در این میان، طیفی معتقدند تهیه كلیپ پخش آهنگ ساسی مانكن در مدرسه اتفاقی نبوده و در ادامه یك جریان مداوم با هدف نفرت پراكنی در بین مردم رخ داده است. درواقع در شرایطی كه جامعه با بحران های پرشماری ازجمله مسائل اقتصادی و عدالت اجتماعی مواجه می باشد، پخش یك كلیپ كه به واكنش های مسؤولان منجر می شود، ذهنیتی را در مردم شكل می دهد كه به شكاف بین آنان و مسؤولان می انجامد. شاهد این مدعا هم شدت ادبیات توأم با نفرت موجود در فضای مجازی به این واكنش های مسؤولان است كه نشان داده است اگر فكری در پشت این حركت - با احتمال از پیش طراحی شده بودن - وجود داشته، در تحقق هدف خود به نست موفق شده است.
اما از این ها كه بگذریم، از منظری دیگر، برخی هم معتقد هستند، چنین اتفاقی در نتیجه توجه نكردن آموزش و پرورش به مقوله موسیقی مورد تأیید در مدرسه ها است به وجود آمده است.
رضا مهدوی - كارشناسی موسیقی - در این زمینه به ایسنا می گوید: ما در كشور تولیدات موسیقایی شاد داریم اما در مدارس پخش نمی گردد. سرود در مدارس از بین رفته و بعنوان ماده درسی وجود ندارد. معلمان ساعت هنر را نادیده می گیرند و آنرا به رشته های دیگر اختصاص می دهند. با این وضعیت بچه ها هم هرچه را در خارج از مدرسه می شوند تقلید می كنند و به حافظه می سپارند.
او ادامه می دهد: ما تا پایه نهم تحصیلی در زمینه مبانی نظری آشنایی موسیقی كتاب نوشتیم اما در رأس آموزش و پرورش به این مقوله توجه نمی كنند. چارچوبی برای این مورد وجود ندارد و خستگی ذهنی برای دانش آموزان به وجود می آید. ما نمی توانیم آنها را مقصر بدانیم. ما خوراك مناسب هنری و موسیقایی برای بچه ها تدارك ندیده ایم.
این نوازنده سنتور همینطور بیان می كند: رِنگ های بسیار زیبا و مفرحی در موسیقی دستگاهی وجود دارد كه می تواند برای دانش آموزان مورد استفاده قرار بگیرد. سرود به ضرس قاطع باید بعنوان ماده درسی در مدارس وجود داشته باشد. وقتی سرودهای خوب با بچه ها تمرین شود ذهنشان مملو از ترانه های خوب می شود. در قدیم كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان بهترین نمونه های الگویی را عرضه می داد اما سالهاست كه بخش موسیقی و تولیدات موسیقاییش تعطیل شده است.
مهدوی تاكید می كند: بچه ها در فعالیت های جمعی نشاط و موسیقی مناسب می خواهند باید به آنها توجه كرد. معاونت پرورشی وزارت آموزش و پرورش باید خویش را ملزم به سفارش تولید اثر خوب در شعر و ترانه و موسیقی بداند و ساعات فوق برنامه ای را در هفته برای این امر بگنجاند.
او اظهار می كند: وقتی در برنامه های پربیننده سیما از نمونه های موسیقی پاپ وارداتی حمایت می شود طبیعی است كه مخاطبان در هر گروه سنی تصور می كنند آنچه از راه تلویزیون می بینند می توانند مشابه آنرا بهره برداری كنند.
این كارشناس رسانه می گوید: ما موسیقی های برنامه كودك دهه شصت را از دست داده ایم بالطبع خوراك مناسبی از صدا و سیما در این زمینه تولید نمی گردد اما بخش خصوصی تلاش خویش را می كند كه نیازمند حمایت است.
از سویی سید محمد طباطبایی - كارشناس فرهنگی - هم در بخشی از یادداشت خود در فضای مجازی با محوریت این مورد نوشته است: «وقتی موسیقی در مدارس ما، هیچ، تاكید می كنم، "هیچ" جایگاهی ندارد، شبكه های ماهواره ای و فضای مجازی سلیقه شنیداری نسل تازه را شكل می دهد. اگر در گذشته لزوم پرداختن به موسیقی در مدارس به اندازه حالا احساس نمی شد، دلیلش این بود كه در دهه های قبل نه ماهواره بود، نه فضای مجازی. اما حالا شرایط تغییر كرده است و اگر ما فكری برای معرفی موسیقی خوب به نسل تازه و عادت دادن گوش كودكان به این نوع از موسیقی نكنیم به صورت حتم ابزارهای جدید ارتباطی نظیر ماهواره و فضای مجازی در این عرصه نقش بازی خواهند كرد. سوالم از وزیر محترم آموزش و پرورش، وزاری پیشین و تمامی مسئولان حوزه آموزش و پرورش است؛ چه كاری در حوزه موسیقی در مدارس كرده ایم كه حالا انتظار داریم كودك ما در مدرسه با ساسی مانكن لذت نبرد؟»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب