از ارکستر سمفونیک تهران و آن جشن بی کران چه خبر؟
سایت رسمی سیامک یزدانجو: 29 شهریورماه بود که ارکستر سمفونیک تهران به رهبری آرش گوران به صحنه رفت و اجرائی را نشان داد که همه را به آینده امیدوار کرد؛ امیدی که بعد از رخوتی طولانی نوید روزهای خوب برای این ارکستر را می داد...
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو به نقل از ایسنا، ۸ مهرماه سال ۱۴۰۲ بود که منوچهر صهبائی توسط مهدی سالم ـ مدیرعامل وقت بنیاد رودکی ـ بعد از حاشیه های فراوان و اخراج ۴۰ نوازنده به عنوان رهبر دائم ارکستر سمفونیک تهران معرفی گردید. این انتصاب در حالی انجام گرفت که ارکستر با چالش های مختلفی همچون انتخاب رهبر ثابت و چگونگی حضور نوازندگان در این ارکستر مواجه بود.
با وجود حضور رهبر ثابت و برگزاری تعدادی اجرای صحنه ای در تالار وحدت اما نمی توان منکر وجود رخوتی نسبی در بین نوازندگان بود تا این که حدود دو هفته پیش خبر اجرای ارکستر سمفونیک تهران به رهبری آرش گوران به عنوان رهبر میهمان منتشر گردید که باتوجه به سابقه حضور وی در ارکستر فیلارمونیک توقع یک اجرای متفاوت در ارکستر سمفونیک را به وجود آورده بود.
این اجرا در روزهای آخر تابستان با عنوان «تهران؛ جشن بی کران...» روی صحنه رفت. اجرائی با رپرتواری متشکل از «سوئیت طوفان برفی در ۹ قسمت» اثر گئورگی شویریدوف آهنگساز روس، «رقص شماره ۲» اثر آرتورو مارکز آهنگساز مکزیکی، «سوئیت ماسکراد در ۵ قسمت» اثر آرام خاچاطوریان و «شهر شگفت انگیز» اثر لئونارد برنستاین که متفاوت و مخاطب پسند محسوب می شد و بگفته خیلی از هالی رسانه و منتقدان یک حرکت رو به جلو برای ارکستر سمفونیک تهران شمرده می شود.
این اجرا در حالی برگزار شده بود که پدرام فریوسفی به عنوان یک چهره شاخص در حوزه نوازندگی کنسرت مایستر بود و امیرعباس ستایشگر ـ معاون آفرینش های بنیاد فرهنگی هنری رودکی ـ در یادداشتی متفاوت برای بروشور این اجرا نوشته بود: «ارکستر سمفونیک تهران یک نماد فرهنگی است. یک صورت تمام عیار از معنایی هنری در قامت صداها؛ و اجرای پیش رو تلاشی ستودنی از هماهنگی رهبر ارکستر با نوازندگانی است که محبت شان به یکدیگر سرازیر و مدام است. پیچیدگی رپرتوار اجرائی از یک سو و زمان بندی فشرده از سویی دیگر کار را برای هر کاردانی سخت می نمود.
اما این جمع محترم با تدبیر و مشورت شورای هنری ارکسترها، کوشش کرد که با ضعیفی عهد نبسته باشد و توان بالای خودرا در این شب ها به قضاوت گوش ها بسپرد، امشب روی این صحنه حضور دارند که با صدایی رسا اعلام کنند: ما را از هَروَله موج ها هراسی نیست.
آمدند تا بگویند: امید و تلاش، خورشید فروزان در قلب خانگی تک تک هنرمندان ارکستراست. امروز در تلاقی تصورها ایستاده ایم. آن جا که نگاه آیندگان بجای پُرِ ما است. آن جا که هرچه هست، عشق ما است. ایمان ما است، ایرانِ ما است.»
هرچند دوهفته زمان بسیار کمی است برای بسیار کمی برای قضاوت و ارزیابی برنامه های آتی ارکستر سمفونیک تهران است اما بنظر می رسد که این اجرا خبر از حال و هوای جدیدی از نحوه اداره و مدیریت ارکستر سمفونیک تهران می دهد. شنیده ها حاکی از آنست که خیلی از نوازندگان خواهان حضور نصیر حیدریان به عنوان رهبر ثابت ارکستر سمفونیک هستند و از طرف دیگر شنیده می شود که بنیاد رودکی در نظر دارد به همکاری با رهبران ثابت خاتمه دهد و فصل های هنری ارکستر سمفونیک تهران را با حضور رهبران میهمان ادامه دهد.
حالا باید منتظر ماند و دید که فصل جدید کارهای ارکستر سمفونیک تهران با کدام استراتژی شروع به کار می کند؛ حضور رهبر دائم یا همکاری با رهبران میهمان؟
منبع: siamakyazdanjoo.com
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب