این مجسمه ها زمان را برای شما متوقف می کنند!
سایت رسمی سیامک یزدانجو: مجسمه های 14 هنرمند بینندگان را در گالری سهراب به بی زمانی می کشاند.
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو به نقل از ایسنا، «آژمان» در زبان پارسی باستان به مفهوم «بی زمان» و بی نهایت است و خاصیت مشترک تمامی این مجسمه ها، عنصر بی زمانی در آن هاست. این مجسمه ها بیننده را با نوعی بی زمانی یا تعلق به همه زمان ها روبرو می کند؛ شرایطی که امکان جستجویی فراتر از مرزهای زمان و مکان را برای بیننده فراهم خواهدنمود.
افتتاحیه این نمایشگاه گروهی با آثار ۱۴ هنرمند مجسمه ساز در گالری سهراب اجرا شد. ۲۱ اثر از دوره های مختلف کاری ۱۴ هنرمند مجسمه ساز روی دیوار گالری سهراب رفته است.
«آژمان» تا ۲۲ مرداد ادامه دارد.
متریال مورد استفاده هنرمندان در این نمایشگاه نیز متنوع است؛ از گرانیت سفید، چوب، برنز، پاپیه ماشه، فایبر گلاس و..؛ آثاری از فرزانه اسعدی، سیمین اکرامی، پرویز تناولی، بهمن دادخواه، پانته آ رحمانی، مجتبی رمزی، هادی روشن ضمیر، ایرج زند، مهدی سحابی، سعید شهلاپور، آذر شیخ بهاءالدین، رضا لواسانی، پریدخت مشک زاد و رضا امیر یاراحمدی؛ هنرمندانی هستند در این نمایشگاه قابل بازدید است.
به دنبال اکسیر زندگی مجتبی رمزی مجسمه سازی که خصوصاً با مجسمه های جغدش در ایران شناخته می شود، یکی از هنرمندان شرکت کننده در نمایشگاه «آژمان» است. او درباره ی حضور خود در این رویداد اظهار داشت: زمانی که گالری تصمیم به گردآوری این مجموعه با موضوع بی زمانی گرفت، من مجسمه ای را ارائه کردم که به این مضمون نزدیک بود و برای همین مجسمه برنزی خروس هایم را با مضمون جاودانگی برای این نمایشگاه انتخاب کردم.
این هنرمند مجسمه ساز درباره ی تمرکز این نمایشگاه بر مفهوم بی زمانی افزود: برخی ایده ها هستند که تاریخ مصرف ندارند. شما می توانید آن ایده را هم در قالب امروز ببینید هم در قالب چند هزار سال قبل. این مفاهیم زمان مند نیستند و دل مشغولی آدم ها طی تاریخ بوده اند.
رمزی درباره ی اثر خود در نمایشگاه نیز اظهار داشت: کار من الهام گرفته از حماسه گیلگمش است. یکی از کارکترهای اصلی کارهای من این حماسه است. موضوع این اثر، جاودانگی است و ترس از مرگ و گشتن بدنبال اکسیر زندگی. با آنکه چند هزار سال از سرایش این منظومه می گذرد هنوز مردم این درگیری ها را دارند. با وجود پیشرفت تکنولوژی، مضامین عوض نشده و درگیری ذهنی آدم ها همین بی زمانی است.
او اضافه کرد: بیشتر موادی را که می توان در مدیاهای مختلف برای مجسمه سازی به کار گرفت، در این نمایشگاه شاهد بودیم. این نمایشگاه می تواند نماینده ای از مجسمه سازی معاصر ایران باشد؛ چونکه شاهد تنوع گرایش ها، متریال، مهارتها و دوره های مختلف هستیم؛ بطوریکه شاید نیم قرن مجسمه سازی معاصر ایران را بتوان در این نمایشگاه مرور کرد. در این نمایشگاه مجموعه کارهای فیگوراتیو محوریت داشت و برخورد آبستره در کارها دیده نمی شد، حتی آثاری مثل مجسمه هادی روشن ضمیر اگرچه موضوع اش خط است اما نگاهی فیگوراتیو دارد و در آن می توان بدن را دید. برخی آثار این نمایشگاه را دوست داشتم؛ همچون مجسمه سرامیک پرنده پرویز تناولی و همین طور اثری از مرحوم ایرج زند.
یک ریشه یابی از مشکلات در عرصه مجسمه سازی شهری عباس مجیدی، مجسمه ساز و عضو انجمن مجسمه سازان، از دیگر بازدیدکنندگان این نمایشگاه است. او معتقد می باشد که هر یک از آثار نمایشگاه زمینه ای دارند و خیلی از آنها متناسب با نوع تفکری که هنرمند ارائه کرده به گذشته تاریخیِ دو سه دهه گذشته بر می گردد، گذشته ای که برای زمان خودش ساختار بسیار قدرتمند و خوبی داشته و امروز هم جایگاه ویژه خود رادارد.
این مجسمه ساز درباره ی چیدمان آثار این نمایشگاه اظهار داشت: انتظار بر این است که در چیدمان قدری دقت بیشتری صورت بگیرد، برای اینکه برخی کارها یک مقدار از فضای مدرن خارج می شوند و نیاز به فضایی برای نفس کشیدن بیشتر دارند در مجموع تماشای کارهای پیشکسوت ها در کنار هنرمندان جوان تر برای خود من جذابیت داشت.
او افزود: بدون شک هر اتفاقی که در عرصه مجسمه سازی بیافتد در بدنه مجسمه سازی تأثیرگذار خواهد بود و می تواند برای آینده این رشته مؤثر باشد، اما اگر بخواهیم این حرکت ها استمرار داشته باشد باید قدری با تأمل بیشتری با آن برخورد نماییم، در این حالت می توان نتایج خیلی بهتری را گرفت. در مجموع معتقدم کارهای خوبی در این نمایشگاه گردآوری شده است.
مجیدی اضافه کرد: متاسفانه ما هم در عرصه مجسمه سازی شهری هم در عرصه نمایشگاه ها شاهد مشکلات و چالش هایی هستیم. این امر، دلیلهای مختلفی دارد. یک دلیل اصلی این است که به هنر مجسمه سازی توجه لازم نمی شود و انتظار می رود مسئولان حمایت جدّی تری صورت دهند و البته از هنرمندان نیز انتظار همکاری بیشتری می رود تا فضای مجسمه سازی پویاتر از چیزی که هست باشد. باتوجه به پتانسیل های بسیاری که وجود دارد، اگر فضا آماده شود می توان شاهد بالندگی بیشتر این هنر بود.
خاطره ای از پرویز تناولی شهداد فاضلی مجموعه دار و فعال فرهنگی نیز درباره ی این نمایشگاه اظهار داشت: آن چه که من در این نمایشگاه شاهد بودم واقعاً موثر بود و و بسیار از تماشای این بیست و یک اثر لذت بردم. کارهایی بسیار نفیس و سرشار از هنر از چند نسل از هنرمندان مجسمه ساز ایرانی انتخاب شده است؛ هنرمندانی که هر یک جزو سرآمدان مجسمه سازی بوده و هستند. من در کشورهای زیادی خصوصاً در کانادا از گالری ها و موزه های متعدّدی دیدن کرده ام، ولی باید بگویم واقعاً این کارها با آثار باارزش موزه های دنیا برابری می کند. تشکیلات بهادار و منسجمی می خواهد که چنین آثاری را در چنین مجموعه ای جمع آوری کند.
فاضلی در ارزیابی بیشتر این نمایشگاه افزود: در مجموع این نمایشگاه عرضه ی سالم و دلپذیری از هنر هنرمندان مجسمه سازی ایران است. این تنوع متریال در این نمایشگاه خیلی مهم می باشد. در این مجموعه شاهد تنوع متریال همچون سنگ، برنز، پاپیه ماشه و چوب بودیم. برخی کارها را برای نخستین بار می دیدم، مانند مجسمه پریدخت مُشک زاد که خیلی تحت تأثیر آن قرار گرفتم. هنرمندانی شناخته شده و بعضاً کمتر شناخته شده در کنار هم قرار گرفته اند که در حقیقت این روال معمول و متداول برای معرفی هنرمندان جوان تر است.
او اظهار داشت: انجام کار فرهنگی دشواری های خاص خودرا دارد. فارغ از مسائل فروش و بازار، نفس برگزاری این نمایشگاه ها بسیار بهادار است. من خود قدری در این کار دست دارم و بدون چشم داشتی دنبال مناسبت می گردم تا در شهر خوانسار در گالری ای که تأسیس کرده ام هنرمندان بیایند و نمایشگاه بگذارند؛ چون معتقدم بارِ فرهنگی این برنامه ها بالاست. در شهر خوانسار هنرمندی را ندیدم که در عرصه مجسمه سازی فعالیت کند یا لااقل من تا حالا برخورد نکرده ام. هنرمندان این شهر بیشتر در عرصه مینیاتور، نقاشی و خوشنویسی فعال می باشند. خوانساری ها عموماً به خوش خطی شهره اند و هنرمندان خوشنویس نظیر استاد کابلی خوانساری برآمده از این شهر هستند و زیر نظر ایشان تشکیلات انجمن خوشنویسان در آن جا فعال است. ما چندین نمایشگاه برای جوانان خوشنویس ترتیب داده ایم و چند نمایشگاه هم برای استاد کابلی گذاشته ایم.
او با اشاره به ارائه اثری سرامیکی از پرویز تناولی، به ذکر خاطره ای درباره ی این هنرمند پرداخت و اظهار داشت: بیست و اندی سال قبل، استاد تناولی پیش از مهاجرت به کانادا یک روز من و همسرم را به بازدید خصوصی از موزه شان در تهران دعوت نمودند. در آن دیدار به ایشان گفتم می توانید در خوانسار نمایشگاه بگذارید؟! ایشان خیلی استقبال کردند و من واقعاً تحت تأثیر قرار گرفتم که یک هنرمند با آن عظمت و سوابق پذیرفتند که در شهرستان نمایشگاه بگذارند. ما واقعاً هنرمندان بزرگی داریم که شهرت و اعتبار جهانی دارند و بسیار هم متواضع و فروتن هستند. دهه سی و چهل یک جنبش و جهش بزرگ در هنر ایران صورت گرفت و هنرمندان برجسته ای مانند استاد کلانتری ظهور کردند که صرف نظر از هنرشان شخصیت های برجسته و قابل احترامی بودند و آثارشان از نظر جهانی حرفی برای گفتن دارد و قابل رقابت با کار هنرمندان برجسته دنیاست.
مراسم افتتاحیه این نمایشگاه روز جمعه، پنجم مرداد با حضور حمید پازوکی، رضا لواسانی، فرزانه اسعدی، مجتبی رمزی، علی خسروی، شهداد فاضلی، هادی روشن ضمیر، هایده زرین بال، مجید احمدی، مهرداد فلاح، محمد عسگری، ایرج میرزا علیخانی، اسدالله امرایی، محتشم مهدوی، جاوید رمضانی، سیف الله صمدیان، پری دخت مشکزاد و... اجرا شد.
برای رفتن به گالری سهراب باید به آدرس خیابان سمیه، بین مفتح و رامسر شماره ۱۴۲ رجوع کرد. ساعت بازدید، همه روزه از ساعت ۱۱ تا ۲۰ و جمعه ها از ساعت ۱۶ تا ۲۰ است. این گالری یکشنبه ها تعطیلست.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب