تفاوت جایگاه موسیقی در بالیوود و هالیوود
چرا موسیقی از فیلم هندی جدا نمی شود؟
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو، اگر مخاطب فیلمهای «هالیوود» و «بالیوود» به صورت همزمان باشید، حتما متوجه تفاوت های بسیار این دو دنیای سینمایی شده اید. تفاوت در قصه، طرح، دیالوگ ها، بازیگری هنرپیشه ها و... ؛ مثلاً در بیشتر فیلمهای هندی، آهنگ، رقص و رنگ می بینیم در حالیکه آثار هالیوودی به جز فیلمهای موزیکال این خصوصیت را ندارند.
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو به نقل از الجزیره، به فیلم هایی هالیوودی در دهه ۵۰ و ۶۰ قرن گذشته که نگاهی بیندازید، خواهید دید که خیلی از آنها با ترانه هایی همراه هستند. این در شرایطی است که حالا هالیوود خویش را ملزم به ساختن چند آهنگ و موزیک ویدیو برای فیلم هایش نمی بیند و حدودا این شیوه قدیمی را رها کرده است. با این همه موسیقی همچنان قلب فیلمهای بالیوودی است و اغلب مخاطبان فیلمهای هندی، این آثار را با آهنگ هایشان می شناسند.
در دهه ۵۰ و ۶۰ میان فیلمهای آمریکایی و موسیقی پاپ رابطه نزدیکی وجود داشت و ترانه ها جزء مهمی از فیلمها محسوب می شدند. در بین سالهای ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۴ آهنگ فیلم هایی که از آنها موزیک ویدئو می ساختند، جزو پرفروش ترین آلبوم های موسیقی در آمریکا بودند و سینما نقش مهمی در شهرت این قطعات موسیقی داشت.
با وجود این که در دهه ۹۰ میلادی فیلمهای هالیوودی موسیقی و موزیک ویدیو را حدودا رها کرده بودند اما در این دهه هم آهنگ هایی که برای بعضی از فیلمها ساخته شد، مورد توجه قرار گرفت. مانند قطعه «I Will Always Love You» از فیلم «بادیگارد» که در سال ۱۹۹۲ به کارگردانی میک جکسون ساخته شد. این ترانه به مدت ۱۴ هفته در رتبه اول فهرست «Billboard Hot ۱۰۰» قرار داشت و پرفروش ترین آهنگی شد که بوسیله ی یک زن در آمریکا خوانده شده است. این آهنگ در سطح جهانی هم بسیار درخشید. ویتنی هیوستون، خواننده این آهنگ هم برنده جایزه گرمی شد.
ویتنی هیوستون و کوین کاستنر در فیلم هالیوودی «بادیگارد»
منبع: سایت رسمی سیامك یزدانجو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب