غیبت بی سر و صدای ایران در بینال ونیز!
سایت رسمی سیامک یزدانجو: سه روز از شروع بخش نمایشگاهی بینال هنر ونیز می گذرد و با جست وجویی ساده در وب سایت این رویداد می توان متوجه شد که ایران امسال در میان 80 غرفه شرکت کننده، حضور ندارد! این در حالیست که هنر ایران در پنجاه وهشتمین دوسالانه هنر ونیز، توانست در میان 90 کشور شرکت کننده حضور موفقی داشته باشد.
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو به نقل از ایسنا، حضور ایران در بینال ونیز در سال ۲۰۱۹ نسبت به دوره های گذشته با رویکرد متفاوتی همراه بود. آثاری که از طرف سه هنرمند به معرض نمایش گذاشته شده بودند، تلاش کردند تا تصویری از گذشته، حال و آینده ایران را به نمایش بگذارند. حضوری که توانست توجه هیات ژوریِ این رویداد بین المللی و تعدادی از رسانه های خارجی را به خود جلب نماید.
در حقیقت موفقیت در پنجاه وهشتمین دوره از بینال هنر ونیز تا حدی بود که ماهنامه هنری «آرت نیوزپیپر» با انتشار گزارشی، پاویون ایران را در بین جذاب ترین های این نمایشگاه بزرگ هنری قرار داد و تا مدتها از پاویون ایران بعنوان یکی از جذاب ترین غرفه ها یاد می شد و رسانه های دیگری نیز به معرفی پاویون کشورمان در دوسالانه ی ونیز پرداختند. همین طور برخی غرفه ایران را بعنوان بالاترین پاویون حاضر در آن دوره از دوسالانه ونیز معرفی کردند.
به عنوان نمونه وب سایت «Art Newspaper» درباره غرفه ایران نوشته بود: «در پاویون ایران میزهای بزرگی که در طول اتاق قرار گرفته و روی آنها را گل، میوه، شمعدان و… می پوشاند، قرار دارند و یک لوستر غول پیکر بالای آنها به چشم می خورد.
این چیدمان به وسیله کاغذهای خاکستری پاپیه ماشه توسط طراح مجرب ایرانی رضا لواسانی، شکل گرفته و تعمقی بر روی چرخه زندگی است. کمی آن سوتر صندلی خالی پیرمردی دیده می شود که نشان دهنده غیبت و مرگ است...»
یا نشریه آرت نیوز پیپر فرانسوی نیز پاویون ایران را یکی از پاویون های منتخب ملی عنوان نمود.
این تجربه به شکلی بود که بعدا هادی مظفری ـ مدیر کل دفتر هنرهای تجسمی وقت ـ به ایسنا اعلام نمود که رسیدن به شیر طلای ونیز را دور از دسترس نمی داند.
حال باتوجه به حضور موفق ایران در دوره پیشین، جای سوال است که چرا ایران در پنجاه ونهمین دوره از بینال هنری ونیز حضور به عمل نیاورده است؟ چه شد که بعد از کسب آن حجم از موفقیت و دریافت نقدهای مثبت از طرف رسانه های مختلف جهان، به یک باره تصمیم به خداحاظی در اوج گرفتیم؟ بجای این که تلاش نماییم تا در این دوره ارائه قوی تری داشته باشیم!
درواقع حضور ایران در پنجاه ونهمین دوره باید از مدت ها پیش برنامه ریزی می شد و اقدامات لازم برای برگزاری پاویون صورت می گرفت. شاید بهتر است اینطور بگوییم، تغییرات و جابه جایی هایی که در سمت های دولتی بواسطه تغییر دولت ایجاد می شود، نباید در حضور ایران در عرصه های بین المللی اثرگذار باشد و لازمه این امر، جاری بودن یک روند سیستماتیک قوی است که با تغییر آدم ها، تغییری نمی کند و به قوت خود باقی است.
غیبت ایران در این دوره را تا حدی به خالی بودن سمت مدیرکل هنرهای تجسمی بعد از استعفای مدیر پیشین می توان ارتباط داد؛ چونکه حالا چند ماه از خالی بودن این جایگاه مهم هنری کشور می گذرد. هرچند برنامه ریزی برای حضور در چنین رویدادی طبعا از ماه ها قبل باید انجام شده باشد و یک پرسش هم این است که چرا در دوره ی مدیریت پیشین این کار انجام نشده است؟
همچنین غیبت ایران در پنجاه ونهمین دوره از بینال هنری ونیز، در چنان سکوت خبری صورت گرفت که از سمت هیچ مدیر و مسئولی نشانی از علت غیبت در بینال هنری ونیز و یا اطلاع رسانی درباره آن نبود و نیست.
حتی بعد از پیگیری هایی که خبرنگار ایسنا برای دریافت اطلاعات در این حوزه انجام داد، نتیجه ای حاصل نشد. درواقع حالا که مدیرکل هنرهای تجسمی را نداریم، با اردشیر میرمنگره (معاون اداره تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) تماس گرفتیم که او ضمن اظهار بی اطلاعی درباره این امر خواهان پیگیری موضوع از سمت معاونت امور هنری شد.
در دیگر تماسهای خبرنگار ایسنا با بخش های مربوط، آنها نیز اظهار بی اطلاعی کرده و قرار بر این شد که نتیجه حاصله را اطلاع دهند ولی تا حالا این امر میسر نشده است.
دوره ای که ایران قبل از پنجاه وهشتمین دوره در بینال ونیز شرکت کرده است نیز، به دوره پنجاه وششم در سال ۹۴ برمی گردد که به قول دست اندرکاران و به گواه مستندات، وسیع ترین و پرشمارترین حضور ما در این رویداد معتبر جهانی بود و می توان گفت در عین حال حاشیه دارترین حضور ما را رقم زد.
به طور کلی تا کنون از پنجاه و شش دوره بینال ونیز، کشور ایران در هشت دوره از آن شرکت داشته است. حضور ایران در این بینال دو دوره قبل از انقلاب اسلامی و شش دوره آن بعد از انقلاب اسلامی بوده است.
اکنون پنجاه و نهمین دوره از بینال هنر ونیز که بعنوان طولانی ترین و مهم ترین نمایشگاه بین المللی هنر معاصر شناخته می شود از ۲۳ آوریل شروع شده است و تا ۲۷ نوامبر ۲۰۲۲ (پیش افتتاحیه در ایام ۲۰، ۲۱ و ۲۳ آوریل) به کیوریتوری سیسیلیا الِمانی ادامه خواهد داشت. این نمایشگاه در ابتدا برای سال ۲۰۲۱ برنامه ریزی شده بود، اما به علت همه گیری ویروس کرونا به تعویق افتاد.
بینال هنر ونیز که دارای دو بخش رقابتی و نمایشگاهی است، شنبه ۲۳ آوریل شیر طلای بالاترین غرفه این دوره را به «سونیا بویس» هنرمند بریتانیایی اهدا کرد.
بینال ونیز در سال ۱۸۹۵ بعنوان نمایشگاهی برای هنر جدید سراسر جهان تاسیس شد. با رشد تعداد هنرمندان، کشورهای مختلف غرفه هایی را برای هنرمندان آماده کردند؛ بلژیک اولین کشوری بود که در سال ۱۹۰۷ به این مهم اقدام نمود.
منبع: siamakyazdanjoo.com
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب